RAHMETLE ANIYORUZ (1873-1936)

20 Aralık 1873’de İstanbul’un Fatih ilçesinde doğan Mehmet Akif, etkin bir din eğitimi görerek küçük yaşta Arapça ve Farsça öğrendi. 1893’te Mülkiye Baytar mektebini bitirerek Umurı Baytariye ve Islahı Hayvanat müfettiş muavinliği yaptı. 1901 yılına kadar şiirler yazarak yaşamını sürdürdü. 1908’de İstanbul Darülfünunu’nda edebiyat dersleri verdi. Aynı yıl ilan edilen meşrutiyetle ara verdiği şiir yazma işine yeniden başladı. 1912-1913 yılları arasında çeşitli camilere toplumsal konuları içeren vaazlar verdi. Daha sonra Mısır, Medine ve Berlin’e yolculuklar yaptı. 1920 yılında Kurtuluş Savaşı’na katıldı. Maarif vekaletinin açtığı yarışmada birinciliği kazanan yapıtı, İstiklâl Marşı, 12 Mart 1921’de TBMM tarafından ulusal marş olarak kabul edildi. Daha sonra meclise girerek Burdur milletvekilliği görevinini yaptı. 1926 yılından sonra Mısır’a yerleşti; 1936’da yakalandığı siroz hastalığı nedeniyle yurda dönmek zorunda kaldı. 27 Aralık 1936 yılında siroz hastalığı nedeniyle hayatını kaybetti. Bütün şiirlerinde aruzu büyük bir ustalıkla kullanan Mehmet Akif, dinsel, ahlaksal ve toplumsal konuları içeren şiirler yazmıştır. Mehmet Akif Ersoy’un Şiirleri: Safahat (1911) Süleymaniye Kürsüsünde (1912) Hakkın Sesleri (1913) Fatih Kürsüsünde (1914) Hatıralar (1917) Âsım (1919) Gölgeler (1933); adlı şiirleri ve ölümünden sonra hiç yayınlanmamış şiirleri “Safahat” adlı kitapta toplanarak yayınlanmıştır.