* "Allah gönül genişliği versin" eskilerin sıkça yaptığı bir duadır.
* Bireyselleşmeyle, daha açıkçası ben-merkezlileşmeyle orantılı olarak gönlümüz de daralıyor.
*Prof. Dr. Nevzat Tarhan'ın "Mutluluk Psikolojisi" adlı kitabında anlattığı bir hikaye gönül genişliğinin gündelik hayattaki yansımasını vurgulamakta:
* "Bilge bir zatın talebesi sürekli her şeyden yakınıyor, şikâyet ediyor, karamsar davranışlar sergiliyordu. Söylediklerinin çoğu belki haklıydı. Bilge kişi sürekli onu izliyordu.
Bir gün bir avuç tuz aldı, bir bardak su ile karıştırdı. İçmesini istedi; öğrencisinin ağzına almasıyla çıkarması bir oldu.
- «Neden tükürdün?», dedi bilge hoca. Öğrencisi:
- «Çok acı» diye cevap verdi.
Hocası onu aldı, köyün kenarında bulunan bir göle götürdü. Aynı miktar tuzu göle attı. Gölden bir bardak su aldı ve öğrencisine içirdi.
- «Nasıl olmuş?» diye sordu.
- «Çok nefis» diye cevap aldı.
Bilge kişinin yorumu şöyleydi:
- «Bak evlâdım! Hayattaki zorluklar bir avuç tuz gibidir, onu engin bir gönülle karşılarsan sana zarar vermez. Sarayda kederli, zindanda mutlu olmak sana bağlıdır.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder