Tasavvuf yolunun on esasından ikincisi “zühd”dür. Zühd her türlü fenalıklardan/kötülüklerden, gereksiz sözlerden/ davranışlardan, dedikodudan, gereksiz/boş işlerden sakınmaktır. Peygamber efendimizin (SAV)’in tavsiyeleri gereği olarak; “görülen bir kötülüğü önce eliyle düzeltmek, gücü yetmiyorsa güzellikle söyleyerek diliyle düzeltmek, buna da imkan bulamazsa kötülük ortamından uzaklaşarak kalbi ile nefret etmek” zühddür. Yani sadece kendini değil, en yakın çevreden başlayarak ulaşılabilecek diğer insanları hayra teşvik etmek, yanlışları/kötülükleri önlemeye vesile olmak, halkın kötülüklerden sakınmasını temine çalışmak, doğruya rehberlik etmek zühdün gereklerindedir. “Neme lazımcılık, işleyenin günahı kendine anlayışı” zühdle bağdaşmaz. Ancak yanlışı/kötülüğü yapan şahıslara değil, kötü fiillere karşı tavır almak gereklidir.
Kaynak: Mahir İz, Tasavvuf, 2. baskı, MED Yayınları, İstanbul, 1981, s.134( ilgili kaynaktan yararlanarak düzenlenmiştir)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder